کوایدان تلنگری بر داستان بصری، فراطبیعی و صوتی است که ما را از جهان هنر تصنعی و ماشینی بدون دخالت انسان، جدا کرده و مدتی را به راز داری وادار می کند. این فیلم در سال ۱۹۶۴ توسط کوبایاشی ساخته شده است. این فیلم، اولین فیلم اکسپرسیونیسم در ژاپن است. در ادامه قصد داریم این فیلم را تحلیل کنیم با دیمونومی همراه باشید.
خط داستانی کوایدان
همان طور که گفتیم این فیلم جز اولین فیلم ها در دنیای اکسپرسیونیسم است. فیلم بردار این فیلم ماسالی کوبایاشی است. همچنین فیلمنامه نویس این اثر یوکومیزوکی است که داستان فیلم را بر اساس ارواح سنتی در دنیا وجود دارد، تولید کرده است. این فیلم برگرفته از کتاب لافکادیو هرن است. این فیلم در سال ۱۹۶۵ اولین جایزه جشنواره فیلم کن را دریافت کرد.
در کوایدان چهار خط داستانی وجود دارد که هیچ ارتباط معنایی با هم ندارند. سناریو اول درباره سامورایی فقری است که در استان های دور به او مقامی داده شده است. همسر او با رفت به استان های دور مخالف است اما مرد خانه را ترک و با زنی از طبقه مرفه ازدواج می کند. این سامورایی نمی تواند همسر اول خود را فراموش کند. در راه بازگشت به خانه با سیاه گیسو که….
در دوم داستان دو هیزم شکن پیر و جوانی را بازگو می کند که در زمستان سرد گرفتار زن برفی می شوند و... همچنین اتفاق های این داستان بسیار جذاب است. در بخش سوم که انیمه‌ای نیز از او ساخته شده است. هُیچی بدون گوش پسری کور است که در ساز سنتی بسیار ماهر است. ارواح سربازان جنگ از او می خواهند که برای آنها ساز بزند اما او…
در سناریو پایانی در فنجون چای روایت کننده جدال سرباز خاندان کاتادا و روح سرگردان است. در این داستان گرفتار شدن سرباز را به خوبی بیان می کند و با گرفتاری های جدیدی رو به رو می شود.
درباره کارگردان این فیلم
ماساکی کوبایاشی در سال ۱۹۱۶ در ژاپن بدنیا آمد. اولین فیلم های او در قالب اجتماع و سیاسی و واقعگرایانه بود. معروف ترین اثر ماساکی، وضعیت بشری است که نه و نیم ساعت درباره جنگ ژاپن است. این فیلم نه و نیم ساعتی درباره جوان صلح طلبی است که کارهای بسیاری انجام می دهد و در این را جان می بازد. فیلم های مهم دیگر او هاراکیری یا خودکشی و عصیان است که هر دو فیلم به قیام علیه شازمان سرکوبگر دولت تکوگاوا است. در این داستان ها انتقادهای تند و تیزی علیه ابقای فئودالیسم در سرزمین مدرن ژاپن است.
تحلیل فیلم کوایدان
این فیلم روایت کننده فرهنگ سنتی ژاپن در ادبیات و نمایش است. نقالی در داستان سوم، وجود راوی دانا در تمامی قسمت ها، به تصویر کشیدن رفتار آیینی افراد در سکانس ها، همگی باز تولید فرهنگ و هنر این سرزمین را به خوبی بیان می کند.
تمرکز این فیلم بر دنیای غیر مادی و فراطبیعی در دنیای امروزی است. علاقه ماساکی به افسانه های سرزمین خود باعث شده فیلم های با خلاقیت بالا و جذاب تولید کند. در دو داستان ابتدای فیلم به خوبی می توان اخلاق گرایی کوبایاشی را به خوبی دید.
مردی که به سودای مال و ثروت همسر خود را ترک و در غیاب او با زنی دیگر ازدواج می کند باید تاوان هوا و هوس خود را به بی رحمانه ترین حالت ممکن، بپردازد. این تاوان سنگین بیننده را دچار شوک می کند که هیچ تناسبی مابین مکافات عمل و گناه و جود ندارد.
در داستان دوم پسر جوان هدیه ای رازداری و امانت داری خود را از زن برفی دریافت می کند. اما با پیر و کم رنگ بودن راز در دل این مرد باعث شد از نردبان زندگی آرام به پایین سقوط کند. به همین دلیل دوباره زن برفی را ملاقات کند.
در دو داستان بعدی با عالم هولناک ارواح مواجه خواهیم بود. به همین دلیل دنیای مادی قربانی امیال دنیای آنها است. رن ها در این فیلم نماد عشق و در برخی مواقع قربانی ندانم کاری های مردان هستند. حرکت آرام اندام در کنار بی حسی صورت آنها، جهان مرموز مرموز و موسیقی کند فیلم به خوبی دنیای ارواح را بیان می کند.
رنگ ها هویت فیلم
ورود و خروج ارواح در تیتراژ فیلم به صورت جوهر های در آب نمایان کردند. رنگین بودن هر سناریو با احساس افراد تغییر می کند. به طور مثال در فسمت سیاه گیسو، خانه و لباس های افراد نزدیک مرد فقیر رنگی بود اما در آخر خانه و لباس ها تیره و تار شدند. رنگ ها در داستان دوم و سوم به خوبی فضای بین مطلوب و نا مطلوب را بیان می کردند. در داستان آخر تجربه خوب و بد را بدون تفکیک شدن بیان کرده است تا بیننده در آخر ماجرا آنها را پیدا کند.
سخن پایانی
در فیلم کوایدان با بازی های اغراق آمیز و گریم های نامعلوم و دکور های انتزاعی، داستان فیلم را به فضای شبه اکسپرسیونیستی تبدیل کرده است. در مجموع دیدن این فیلم مانند نشستن پلی نقالی های پیران که سنت های کهن و قدیمی را بازگو می کنند. از همراهی شما تا پایان این مقاله از دیمونومی بسیار متشکریم.