راز نقاشی عجیب زن گریان اثر پابلو پیکاسو

تابلوی زن گریان یکی از معروف ترین آثار پابلو پیکاسو است که می توان او را پدر نقاشی سبک کوبیسم دانست .اما این تابلوی مرموز و غم انگیز که شکستگی خطوط ترسیمش درد و رنج را تداعی می کند چگونه و با چه زمینه ای ترسیم شده است؟ رنج و مصیبت چشمان این زن نمایانگر غم مادری است که فرزندش را از دست داده است.

پابلو پیکاسو

پابلو پیکاسو یکی از مشهورترین و معروف ترین نقاشان قرن بیستم میلادی است که حتما تا به حال نامش را بسیار شنیده اید.در زندگی حرفه ای طولانی پیکاسو چندین تغییر اساسی در سبک و گاهی در موضوع دیده می شود که موفقیت آمیز نیز بوده اند. پیکاسو پس از آن که سبک هایی چون کوبیسم، نئوکلاسیسم و سورئالیسم را امتحان کرد، به کنکاشی درون زندگی خود و جهان پیرامونش مشغول شد. در همین دوران، یکی از وحشتناک ترین فاجعه های انسانی در جنگ های شهری اسپانیا روی داد. این اتفاق سوزناک بمباران شهر گرنیکا توسط نیروی هوایی آلمان بود که پیکاسو به گونه ای هنرمندانه به آن پاسخ داد و نقاشی دیواری وسیع گرنیکا را ترسیم کرد. پس از اتمام گرنیکا، پیکاسو ماه های بعد خود را به نقاشی از یکی از شخصیت های این تابلو گذراند: زنی گریان که کودک مرده اش را در آغوش کشیده. پس از آن، مجموعه ای از زن های گریان در مجموعه کارهای پیکاسو به چشم می خورد که تابلو زن گریان پیش رو آخرین و استادانه ترین جزء این مجموعه است.

زن گریان یکی از معروف‌ترین آثار پدر نقاشی کوبیسم پابلو پیکاسو است. پیکاسو این اثر را در سال ۱۹۳۷ وقتی ۵۶ سال سن داشت ترسیم کرد صاحب این چهره دورا مار معشوقه آن زمان پیکاسو است.

دورا مار، از سال ۱۹۳۶ تا سال ۱۹۴۴ معشوقه پیکاسو بود. در این دوره او به تعدادی از نقاشی پیکاسو راه یافت. تعدادی از این چهره‌ها به صورت واقعی و برخی ملایم، مصیبت‌زده یا تهدیدآمیز هستند.

تابلوی زن گریان

 این تابلو مانند بسیاری از آثار دیگر این هنرمند در سبک کوبیسم است و به سادگی از زوایای دید مختلفی که ترسیم زن گریان ترسیم شده است می‌توان آن را دریافت. در این تابلو نیز از چند زاویه اجزا و عناصر سه بعدی با هم ارتباط مشخص دارند. کوبیسم استفاده شده در این اثر نه تنها یک تکنیک بلکه بیانی مفهومی است که پیکاسو از آن برای نشان دادن هدف خاصی استفاده کرده است که بعدا به آن اشاره خواهد شد. زن گریان در واقع ادامه اثر جاودانه پیکاسو گرنیکا است. در گرنیکا در سمت چپ تابلو زنی کودک مرده اش را در آغوش گرفته و زار می‌زند.

 زن گریان ادامه همان اثر گریه‌هاست در واقع زن گریان نیز مانند گرنیکا اثری منتقدانه به جنگ‌های داخلی اسپانیا است. این تابلو نمادی از تمام مردم اسپانیا است که درد و وحشت ناشی از جنگ را با پوست و استخوان خود کشیده‌اند و به سختی‌های ممتدی گرفتار شدند که شانسی برای رهایی خود از جنگ و رسیدن به آرامش نمی‌بینند. در نگاه اول آنچه در این اثر بیش از هر چیزی خودنمایی می‌کند خطوط شکسته و تیزی است که در میانه تصویر وجود دارد. برخلاف رنگ‌های زننده‌ای که در تمام تابلو به چشم می‌خورد تصویر داخل کادر شکسته، سفید و رنگ باخته است. سفیدی استفاده شده در این میان که تقریباً رنگی شبیه رنگ استخوان‌ دارد نمادی از غم و اندوه بسیار زیاد زن گریان است که از فرط اندوه رنگ باخته است.

همچنین از خطوط شکسته مانند آن است که از فرط گریه و اندوه گوشت‌های صورت زن خورده شده و استخوان صورت است که پیداست. دستمالی که زن جلوی صورتش گرفته است مانند شیشه شکسته ایست که گاز می‌زند، این تصویری از یک از عزاداری بلندمدت است. حالت بالا رفته و ابرو زن گریان، خط میان ابرها، فرم کج شدگی و سیاهی شکسته چشم‌ها ، حالت دندان‌هایی که انگار از وحشتی به هم می‌خورند همگی تصویر و نمادی برای نمایش ترس و اضطراب حاکم در همگی ابعاد زندگی زن گریان است که کودکش را در جنگ از دست داده است. پیکاسو از رنگ‌های تند و زننده نیز به شکل نامنظم استفاده کرده تا اوج ترس و اضطراب مورد نظرش را به نمایش بگذارد و به حق نیز بسیار موفق بوده. اشکی از گوشه چشم راست زن جاریست مانند جسم جامدی به نظر می‌آید که از فرط جاری شدن دائمی گشته است در این میانه اما نقاش باز هم تمام امیدهای خود را برای نجات اسپانیا از دست رفته نمی‌بینند برای مثال گل موهای زن، موهای بلندش مانند رودخانه و گوشواره‌هایش مانند پرنده هر یک نمادهایی از امید و آرزوهای دور دست است که در اوج وحشت و ناامیدی جنگ نیز فرصتی برای نمایش پیدا می‌کنند. کوبیسم مفهومی این اثر با شکستگی فرم صورت رخ می‌دهد، شکستگی‌ای که هنگام ضربه مشتی ناشی از رنج‌های پایان‌ناپذیر حاصل از جنگ چهره زن و صورتش در هم شکسته شده و این شکستگی‌ها را از زوایای مختلف می‌نگریم.

ابعاد تابلو زن گریان 40 * 60 سانتی متر است و امروزه از آن در موسسه معتبر تیت لندن نگهداری می شود. این نقاشی نهایی‌ترین و استادانه‌ترین اثر از سری زنان گریان است که در مجموعه‌ای از سال ۱۹۸۷ نگهداری می‌شود ودر تیت مدرن در لندن به نمایش گذاشته می‌شود.